Seni götüren vapur rıhtımdan ayrılırken,
Eşlik etmedi ona, bu defa hiçbir martı
Çımacı bile üzgün... halatları alırken
Sen hiç görmedin ama deniz birden karardı.
Sustu, Kadıköy hayvan çarşısındaki sesler;
Hiçbir köpek, hiçbir kuş şarkı söylemiyordu
Çiçekçi kadınların ellerindeki güller,
Boyunlarını büküp, apansızın kurudu
Tavla sesi kesildi sokak kahvelerinde,
Aşıklar birbirinin ellerini bıraktı...
Buz kesti bütün çaylar garsonların elinde
Bir sürü yabancı göz, bana kederle baktı
Seni götüren vapur ayrılırken rıhtımdan
Tüm Kadıköy, benimle olduğu yerde dondu
Sen hiç duymadın ama iskeledeki saat
Kırık bir ''tık'' sesiyle, belki de ilk kez durdu.
Attila Şanbay
Attila ŞanbayKayıt Tarihi : 6.12.2006 17:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sen o vapurla gittikten kısa bir süre sonra, Kadıköy Rıhtım'daki çay ocakları ve kediye mama aldığımız, hayvan çarşısı da kaldırıldı. İskeledeki Nacar marka eski otomatik saatin yerine, elektronik sayaçlı, ruhsuz bir yenisi takıldı... Sanki, her şey eskisi gibi olmamak için sözleşmiş gibi... Ya onlar da benim gibi, senin yokluğuna dayanamayıp, yok oldular ya da seninle beraber gittiler. Ben Kadıköy'ü eski haliyle seviyordum; sokak kahvelerinin, hayvan çarşısının ve SENİN içinde olduğu haliyle...Şimdilerde bir tek çiçekçi kadınlar kaldı Rıhtım'da... Bari onlar gitmeseler... Seni anımsatan bir tek onlar kaldılar ve artık sana satın alamayacağım, boynu bükük gülleri... -Attila Şanbay-
içimi burktun be üstad...
tebrikler
TÜM YORUMLAR (1)