Son'un Rengi Şiiri - Yusuf Berkman

Karışıyor Karanlığa Notasız Davulcunun Sesleri!
Sırasımı Şimdi?
Hasreti Giyiniyor,
Hasreti Çıkarıyordum Oysa Üzerimden, Hayret!..
Tıpkı Dün Olduğum Gibi!
Hüzünlüydüm Ne Güzel!
Kaybolmuşken Cümbüşlerde İnsanlık!..
Üst Komşunun Konuşmaları Penceremde,
Ağlayan Çocuğuna Söylediği Ninni,
Ve Herşeye Umarsızlaştırılmış Ben!
Sessizce Yaşamın Bi Köşesinde,
Meşguldüm Gelecek Yazın Sıcaklığıyla Yorganımın İçinde!
Son' un Rengini Anlamaya Çalışan Bi Hâl Yüzümde,
Ne Yakın!!. Ne Uzak!!.
"Mutluluk" Çaresizlik İçinde!
Bir Tıkırtı Mesafesi Ötemiz Öfke,
Ânın Gösterişsiz Bi Parçası "Yaşamak"
Yaşlı Bi Çocuk Konuşuyor Susmadan İçimde!
Dilinde O Aynı Cümle,
Canları Sağ Olmayasıca Sevdiklerim(!)..
Yalnızlığımda Yüreğimde,
Başım Toz, Başım Duman İçinde,
Eski Yaşlarım,
Avutulmuş Çocukça Anılarım,
Yaşanmamışlıklarım Birikiyor Gözlerimin Önünde,
Eksilen Günlerimi Anıyorum Kendimce,
Delice Özlemler Yüreğimde!..
Yıldızlar Kayıyor İlerleyen Gecede,
Bi Yıldızın Arkasından Söyleyebilecek Birşeyler Yokluyorum Kendimde!
Siliyorum Sanrası Yaşlı Gözlerimi Kurusun Diye(!)..
Eskisi Gibi Sızmıyor Ruhuma Olmayacak Düşlerim,
Parmak Hesabı Ellerimde Geriye Kalan Günlerim,
Meğer Sevdiği İmiş "Yaşamı" Şairin!..
Günlerim, Sanrılı Gecelerim!..
Ben Yine Herşeyin Başladığı Yerdeyim!..