Son Umudum Şiiri - Güven Tekin

SON UMUDUM

Yüreğimden ne geçti biliyor musun?
Bir umut ışığı olsa bu yürek senin.
Başkasını sevmez asla.
Seni unutmak için uğraşmazdım.

Gecelerce sabahlayıp seni beklerim.
Sabahın güneşi sen ol isterim.
Ben şiir gibiyimdir, kıymet bilene.
Canımı düşünmeden siper ederim.
Umudum olsaydı beklemez miydim?

Beni sevdiğini bilsem, uğrunda ölmez miydim?
İğne ucu kadar umut olsa, beklemez miydim?
Gözüm kapalı dünyayı yakmaz mıydım?
Uğrunda canlar feda etmez miydim?

Sonbaharda esen rüzgarlarla,
Yaprak gibi savrulmazdım oradan oraya.
Can olmaz mıydı bu yürek sana?
Önünde diz çökmez miydi bu yürek?

Cesaret ister sevmek, sevabı ve günahı ile.
Yasaklı elmanın iki yarısıyız, seninle ben.
Uğruna savaşlar verdiğimiz aşkımız hani nerede?
Sahi sevmek neydi senin gözünde?

Bana can desen, canın olmaz mıydım?
Şimdi içimdeki hüznümü kime anlatayım?
Söylesene ey yar, umudumuza ne oldu?
Yoksa sen beni hiç sevmedin mi?

Sevmek cehennem ateşinde yanmak değil miydi?
Söylesene, konuşsana, neydi sevmek?
Şimdi acıyorsa yüreğim ya da acıyorsa yüreğin,
Bu matem neden, bu ayrılık neden?

Züleyha'nın kalbine Yusuf'u düşüren Allah'ım,
Beni yüreğime seni düşüren de sensin ey yar.
Neden susuyorsun, konuşsana gönül acım.
Sende desene, ben de seni sevdim.

Umudunu yitirme, bende yandım senin gibi dermisin?
Bende senin uğruna canımı veririm diyebilir misin?
Yoksa sen beni hiç sevmedin mi?
Yaşamak için umudumdun ey yar.

Kör kuyulara haykırdım adını.
İçimde öyle büyük ki sevgin.
Anlat desen anlatamam, yokluğunun acısını.
Samanyolu yazsın yıldızlarla adını...