Son Tünel Şiiri - Fikriye Füsun Sülükçü

Son tünelden geçerken
Karanlığa tutsak yaşamlar
Işığa uzanır küflenmiş umutları

Mühürlenmiş kaderlerin
Renklere, seslere, gülmeye,
Minnetsiz nefeslere hasret ömürleri

Son koğuştan çıkan müebbet tutsakların
Kâbus döngüsünde tahliye düşleri
Karışır çengeline astıkları sorulara
Koşar adım nefesleri

Tutsağın özgürlükle tanıştığı
Karanlıktan miras hiç dolamayacak
Ömür büyüklüğünde boşluğu,
Sırtında taşıdıkça ağırlaşacak geçmişi
Nereden ve nasıl başlamalı sorusu
Ve ellerinden sımsıkı tuttuğu oğlu