Son Toprak Kavgası Şiiri - Samed Kablan

bir âh, bir yâr, intifâda bir diyar
işte bak çocukluğum geçiyor bu sokakta!
çelme takanlar hep ayakta
bir an, bir aman, yüreğimde atar bir damar

yalnızlığım şakaklarımdan okunuyor
hiç umulmaz kapılarda duyuluyor sesim
çaresizliğime hülyâlı bir el dokunuyor
teneşir ülkesinde çekiliyor son resim

bir duman, bir ateş külleniyor bir ocak
yırtıyor kâinatı ayrılığın sancısı
siliniyor isimler yeni bir ad konulacak
ne göç dalgası ne mülteci yaftası,
bu ademin son toprak kavgası

vuruldu yaşanmışlık mührü gönlüme
bu yükselen sedâlar hoşçakal mıdır?
sevdasına ömür kurban ettiğim çileme
sorun bakalım bu zulüm bana reva mıdır?

bir göz, bir bakış, ve kimsesiz bir bucak
kim kaldıysa haber edin mevsim çok çetin
elde kara defter geliyor bak iki ulak
ne varsa kaldırın yalnız imanımı verin

bitti yolculuk geride kalan;
bir âh, bir yâr intifâda bir diyar
bir an, bir aman yürekte atan bir damar
bir duman, bir ateş küllenen bir ocak
bir göz, bir bakış ve kimsesiz bir bucak.