Son Tango! Şiiri - Özlem Saba

dolunaya tutulmuş
devinimsiz bir gecede
ruhumda bir tango ezgisi ve
hayatımı izliyordum sanki
o büyülü sahnede!

-adalente!

hayatla edilen onca dans.
boşuna olamazdı elbette?
binbir işveyle...

şarkı akarken gramafondan
topuklarım değil de yerde
yer kayıyor sanki
gözlerimde.

-apurarse!

kollarımda sen vardın!
ve son dansını ediyordu dudaklarım
ılık nefsinde...

sen,
mağrur bir kurt gibi
dolunayı fırsat bilmiş,
bakışlarını dikmiş üzerime
soluyordun sessizce...

-Mirada!...

ben,
avcısına hazırlanan
ürkek bir ceylan gibi
sana titriyordum,
parlement mavi,
uçuşan bir gecelikle

karşı konulamaz bir istekle
gerdanımı okşuyordu çenem...

-Cabeceo!...

gözlerin...
gözlerin...
ah o yakamoz pırıltısı gözlerin!

o gece
ayın çevresini kuşatmış
aşkla taçlanmış
birer hale gibiydiler!

usul usul dolanan belime...

-Tanda!