Son Söz Şiiri - Meral Vurgun

durmuşuz denizin alzem kıyısında
deniz karası bir çift göz
elimi uzatsam sesini tutuyorum
çığlıkçığlığa evren
nasıl anlatsam
sen ve ben
bir de söylenmemiş bir kaç söz

nefes alma sakın!
yel değse düşecegiz –biliyorsun-
biliyorsun
zirvesinden koparılmış bir dal gibi
içime düşüyorsun
kıvılcım kıvılcım parçalanıyor akkorlar

kördüğüm kelimeler
sözcükler kuruyor boğazımda
nar içi dudağında bir tebessüm
yıldızlı kederler saklı yüzünde
dokunsam yağmur yağar saçlarına

sus çocuk sus!
söz kurudukça
şiir yeşerdikçe sus
uçup gelen kuşlar gibi
ilk yolculukların o ilk heyecanı gibi sus! ...

içinde sarı sıcak bir bahar
ilk aşkın ilk ürpertileri
bıyık uçlarına çiy düşmüş
başımda kavak yelleri
öpsem atomlara bölünür yürek

sus çocuk sus!
son sözü aşk söyleyecek...