Son Söz Şiiri - Seyrani Göl

Şimdi,
her şey sustuğunda
sadece ben varım.

Ve bu yalnızlık,
öyle boş değil;
bir doluluk,
kendi sesimle buluşmak.

Geçmişin yükleri
daha ağır değil,
ama izleri hâlâ var.

Onlarla barıştım artık,
çünkü ben onları bıraktım,
ama onlar da beni bırakmadı.

Kendime dönmek,
bir kapanış değil
her gün yeniden açılan
bir kapıymış meğer.

Kendimi sevmek,
kendimi affetmek,
ve en çok da
kendimi dinlemekmiş.

Şimdi anlıyorum:
her iz, her yara,
bana ait bir hikâye,
bana ait bir yol.

Ve ben,
tam da bu yüzden,
yine de
yürüyorum.
S.GÖL