Son Sır Şiiri - Mustafa Şirin Lahumeyan

Bir çiçek ellerimde boğuldu yine
Ellerimden utandım,şairliğimden utandım
Bir yaban mersini dudaklarını kanıma bandı
Lale bir anda benliği,ruhumu sardı...

Gün gelmeli diye düşündüm
Gün gelmeli ve deniz mavisini bağrıma kusmalı
Bulutları ağlarken gördüm bir sabah
Bir sabah manolya boynunu bükmüştü
Boşa uğraşma karabulut,boşa uğraşma manolya
Benim kadar garip,benim kadar ıslak gezemezsiniz

Duydum ki bülbül mahbus düşmüş güle
Duydum ki kardelen karlar arasında unutulmuş
Mahşer ayaklandı seccademde birden
Üzüldüm bülbüle,üzüldüm karda açan güle

Ve ecel duraksadı gözlerimde
Çekip gitti yapacağını yapmadan
Oda anlamış olmalı maşuğun zaten öldüğünü

Bir çiçek daha ellerimde boğuldu
Adına Amanda dedim ve gözlerimi yumdum sonbahara
Ilgıt ılgıt yaktım içimde sonbaharı
Yazı özleyen papatyalara inat,kar gibi yağdım asfaltlara

Ve ecel gözlerimde duraksadı yine
Çekip gitti yapacağını yapmadan
Oda anlamış olmalı katilin Aşk olduğunu...