Son şiir Şiiri - Zeynep Karacaa

Bu sana son şiirim olsun
İlk şiirimi de nasıl olsa bilmiyorsun
Geldin ve kaldın aklımda
Sen büyüdün
Şiirler büyüdü
Biz iyiyiz
Sen sormasan da
Yüzünü dolaştırıyordum yüzümde
Aynalar seni fısıldıyordu günde yüz kere
Akşam iyi geceler deyip
Sana uyuyordum
Ve sabah mahmurluğum sendin işte
Ne kadar çoğaldım azalırken
Ne kadar uzaklaştım benden
Birini sevmek
Yanında olmayacağını bile bile
Nasıl bir şeydi bu böyle
Aklımda tutuyordum
Sevdiğin kitap adları
Sevdiğin mevsimler
Sevdiğin her neyse
Kelimeler uzuyordu
Biraz daha kal diye
Aynı özlemdi
Beni sana
Seni başkasına bağlayan
Aynı özlemin içinde farklı hayaller kuruyordum
Oysa gerçek denen bir şey vardı
Kıskıvrak sarıyordu bedenimi
Tıslıyordu gelmeyen bir mesaj
Biten bir gün
Boşalan sokaklar arasında
Sen yoksun
Hiç olmadın hayatında

Bu sana son şiirim olsun
Nasıl olsa ilk şiirimi de bilmiyorsun .z