Maske ardına saklanıp sahte gülümsemedi yüreğim.
Nezih sofralarda tok kahkahalar atan, “ye kürküm” yok benim.
Sen, lüksün peşinden model otolara binip giderken…
Sen, coşkular denizinde pupa yelken, …
Ben kara gözlerinin kör zindanlarında zincirlere vuruldum.
Sen el bebek gül bebek gününü gün ederken
Be o gamzelerine dolan mutluluk gözyaşlarınla boğuldum.
Beni nedensiz terk edip gittiğin yerlerde arama sevgilim.
Elimde kız kaçıranlarla tahta arabamın üstünde bıraktığım
Şen çocukluğuma da sorma…
Ne bilsin beni, henüz yürümediğim kaldırımlar?
Ne bilsin beni, hiç konuşmadığım duvar?
Yüreğim ıssız şimdi, ışıksız kocaman saklı bir şehir…
İçinde damar damar çağlayan şiirden ırmaklarım var.
Bu son oynadığımız oyundu ey yar! .. Belki de son saklambaç…
Elma desen de çıkmam, çıkmayacağım artık.
Kayıt Tarihi : 18.6.2010 12:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hem hüzünlendim hemde gerçek bu sınıf farkına şiddetle karşıyım ama malesef böyle bir durum söz konusu.....davul bile dengi dengine...boşuna dememiş diyen varmış bir bildiği.....
selamlarımla
TÜM YORUMLAR (7)