Bu sükûta varan son sakinlik
son durgunluğudur denizlerin.
Ufkun yüzünde kalan alacalarda
batan güne düşen bu kuşku;
İkmali olmayan tek şeyden, kederden biliyorum.
Bir kara gözün içine son seferdedir
Nesri bilmeyen cümlesizlerin tadımı bozan
bu;
lüzuma dokunmaz son zarar diyorum.
Eyvallah!
Gönlümün iki gözü, canferim
Her defa diyorum ki bu zor tutmaz
Son silkiniştir!
Ve o kim ki söz söyler
Son söz Yüce Hak kın diyorum.
Bu sükûta varan son sakinlik.
Kayıt Tarihi : 23.10.2016 15:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!