Son rüyadaki aydınlık Şiiri - Turgut Uyar 3

Kelebekler uçurduk uzun süreli ayrılıklar da
Güneşin doğrusu bize hep yelken açtı
Siyah toprakta beyaz mutluluk utandı
Kuşlardan çok kendimizi bulduk mavi diyarda
Yol bildiğimiz çakıl taşları imrendi ,
Yuvarlandı , oynadı , kaydı , çekildi
Dayanamayıp , ateşin içine atıldı
Uyuşmuş bedenlerimize kan geliyordu
Yeniden yaratılmış huzurlu bir acı ..
Sakallı ihtiyar çok ağlıyor , sırılsıklam
Güneşe bile aldırmıyor duygusal girdaplar
Kurumuş ağaçlara ruh katan rüzgarlar ,
Saçlarımıza bulaşmış şekilde dondu
zamanı zamansızca yaşarken kaybetti
Kalp aklını ...
Nefes kesen anlar unutulmayan kareler
Akvaryum taşları ile süslenmiş karanlıkta ..
Karanlığı yaran ışık beyaz bir yüze aitti
Gördüğüm son rüyadaki aydınlık gibi....