gözlerinin
ferinde sönerken bin nazlı şerare
sökülür dağların perçeminden kızgın lavlar
dörtnala koştururken yağmur dişli rüzgârlar
düşer alnımın ortasına taştan bebekler
ölüm her yerde...
ateşten gülleri yıkarken su
gün yavaşlar çırpınan kanatlarında
solarken tenin badem ağacının gölgesinde
kirpik ucunun şebneminde uzayan yoldur gökyüzü
ecel tırmanırken göğsündeki patikaya
vurulur kalbimin nişangâhı
ürperen tenimdeyse gölge fısıltıları
ve gece karanlık...
ay delirmiş
toprak soğuk
serçeler ölü...
mavi bir çiçeğin dudağında uyurken şehir
sarı hüzünleri döküp eteğime...
gitmesen olmaz mı?
ölüm her yerde...
(14 /02 /2012)
Ayşe UçarKayıt Tarihi : 11.11.2012 00:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ay delirmiş
toprak soğuk
serçeler ölü...
mavi bir çiçeğin
dudağında uyurken şehir
Yarin sabah cikip gelsen,
alsan ucurum kenarindan
haliperisanimi,
unuttursan
senden gayri herseyi..
ve şebnemler düşerken badem ağaçları/na..
'kayıp kentin ezgisi' misali,
'Soluğu kesilmiş rüzgârın boğuk nefesi'ni
ve 'sarı hüzünleri dökmek için'
yaşam salıncağı/na..
inadına yaşamak gerek!
ŞAİRENİN YÜREĞİNE SAĞLIK.
TÜM YORUMLAR (3)