Son Raund Şiiri - Adnan Deniz

Evin bir köşesinde, yolun sonunu beklemek, ümitsiz, amaçsız ve yapayalnız yaşamak, hiç birşey yapamamak ne acı!
Her gece ve her gündüz eskileri yad etmek, hüzünlenmek, kimseye sözünün geçmemesi,
Önemsiz biri gibi görülmek, yüksünülmek, itilip, kakılmak, varlığın en büyük utançı.
Güneş aynı güneş, gök aynı gök ama dizlerde derman, gözlerde fer kalmamış, Her yanında inim inleten bir sancı.
Neden böyle diye iç geçirerek, sona yaklaşan bir ömür.çaresiz ve vefasız bir halde yaşamak, ya da yaşamaya çalışmak acaba bu kimin utançı?