Son Pırıltı Şiiri - Kasım Kobakçı

Hangi gecenin, dilsiz kaldığını sezemiyorum,
Titriyorum sayısız defa, ayı gözlerken,
Yasladım alnımı, kayalıklarla aynı mindere,
Defalarca örselendim mi, sezemiyorum.
*
Düşüp kayboldum, hiç harcanmamış nefesler misali,
Yokladım bunca asır ruhumu,
Yoklayıp yoklamadığımı kestiremiyorum,
Bunca asırdır gölgeni.
*
O açılmamış kapının, kilidi sanki,
Hangi mekanın tutsağı, kimbilir bugün?
Hangi heykeltıraşın, ilk yontusu?
Sürdürüyorum izlemeyi, o saniyeyi bugün.
*
Unutulmuş efsaneler ülkesinde,
Kasırgada yelken açmayı, arzuluyorum en fazla,
Hasret kaldım, engele karşı engel durmaya,
Bitimsiz kar yağışında.
*
Hülyası bir bebeğin,
İzledim bulutları yorulmadan,
Anımsamıyorum, cismine ne denli öykündüğümü.
*
Boşlukta duran, son pırıltı,
Yegane dilek adeta,
Süzülür hudutsuz uçurumlara.