Son Perdah Şiiri - Muammer Can

Ruhundan uzakta hamız ve Hamza
Kentlerin süsü bozuyor çıplaklığı
Hamza der ki, bu halkın talkımı koruk
Durmadan ezdiriyor kendini…
Sonra Hamza, hamızla ovar yüreğini

Baharından uzakta hatmi ve Hatça
Gecenin sesi bastırıyor sesleri
Beyazın yüzü görünmüyor çünkü
Sokaklarda tepeleme göz kirliliği
Sonra Hatça, hatmiyle ovar yüreğini

Terinden uzakta harnup ve Harun
Nasır! Muasır medeniyet çilingiri
Oysa anlaşılmamış buğdayın o sarı hüznü
Kahvenin dibekte sınaması kendini
Sonra Harun, harnupla ovar yüreğini

Renginden uzakta hâkî ve Hâkim
Dünya bukalemun derisiyle kaplanmış
Balkonu geniş, bir evren suç sığabilir
Ve adaletin iki yüzü kör
Sonra Hâkim, hâkîyle ovar yüreğini