Son oyuna geç kalma Şiiri - Fizikçi Ahmet

Elimde küçük kırmızı bir karanfil.
Dolanıyorum sokağını baştan başa.
Hiç haberin yok ki senin.
Benden...
Karanfilden...
Saat sabah sekiz on yedi.
Vakit yok gibi.
Tekrarlıyorum söyleyeceklerimi
Takatim var gibi...
Zaman daralıyor.
Dolanıyorum kapının önünde.
Bir sağa.
Bir sola.
Sonra sen aralıyorsun kapıyı aniden.
Gökyüzünden bile mavi bir elbiseyle.
Ellerimi saklıyorum hemen arkama.
Gözlerim kaçıyor karşı komşunun balkonuna.
Sen..., bakmıyorsun bile.
Başım önde dudağımda bir şarkı,
Geçiyorum önünden.
Sen..., görmüyosun bile.
On adım kadar gidiyorsun,
Sonra takıyorum karanfili kapına.
Sonra,...
Sonra.
Sonra gidiyorum...
Başım önde dudağımda bir şarkı,
Gidiyorum.
Sadece gidiyorum.
Ama senin hiç haberin yok ki
Benden...
Karanfilden...