Son ölümüm olsun Şiiri - Musa Ataç

Hep bulduğumu sandığım zamanlarda kaybediyorum seni,
Yüreğimde kayboluşunu hissediyorum,kimi gün...
Belki de ben ölüyorum kalbinde sessizce,
Sen umutlarınla yaşadığın gecelerde.

Bir rüzgar esiyor hafiften,
Sanki fırtına başlangıcı gibi sinsice,
Çıldırmaya başlaması denizin,
Ak dalgalarında kaybolup
Derinliklerinde ölmeli mavi gözlerinin.

Bir yerde ansızın...
Apansız yok olmak belki de,
Susmalımıyım..
Bilmiyorum,
Yüzyıllar boyu
Beni unuttuğunu sandığım o uzak çizgide.

Issız sokaklardaki karanlık,karanlık değil.
Yüreğimin yansımasıdır köhne duvarlara,
En karadan daha karası yok gibi,
Oysa sen bembeyazıydın gecelerimin...

En sevdiğim renkttin..,
Huzurla çizerdim hasretini duvarlara,
Endişelerin çocuksu gibi,
Sonra....
Sonra en karanlık gecede
Düşerdi ellerime darmadağınık hayallerin.

Öten bir baykuştur şimdi yıkık duvarlarda,,
Derler ya
Ölüm habercisidir o ugursuz.
Dinle....

Gitme diyorum,kal ne olur
Ölüme mahkum birinin son arzusudur bu
Son kez görmeliyim seni
Yüzünü,gülüşünü,kanatan bakışlarını..
Yokluğa mahkum kılan ellerini..
VE BU SON ÖLÜMÜM OLSUN,
NE OLUR BİR DAHA ÖLDÜRME BENİ.