Son Nokta Şiiri - Ercan Keskin

Şu gördüğün tepeler şiirin son noktası
Ötesi aydınlıktır düzova çayır çimen
Oraya çıkıncaya kadar sürer tasası
İnişi kolay biter feraha çıkar hemen

Issız kayalar saklar yalnızlığımı
Doğa böyle istemiş bulutlar değsin diye
Yağmursa yağmur yağar söyler şarkımı
Islak güneşte kardelen hasret sevgiye

Şu gördüğün tepeler sevda tepeleridir
Aşksız çıkılmaz yolda kalabilirsin, dikkat!
Çözülü tut insanlık kemendini/ tedbirdir!
Yoldaşın cesaret ve ilk akla gelen şefkat

Doruklar son noktadır peşinden sürükleyen
Umudun hayallerin inancın ve iradenin
Düşmemek için aşkın düşlerini süsleyen
Destanını yazarlar sevenin sevilenin

Şu gördüğün tepeler insanlık tepeleri
Bağrı yanık bilgeler orada yaşarlar hep
Ölmeyecek kadar yer içer iradeleri
Her yanlışa mutlaka bulurlar birçok sebep

"Suçu kendinde ara " der giriş kapısında
Sonra bulabilirsen eğer başkasında bul
Çok büyük haksızlıksa yasalar kapsamında
Hakkını ara fakat kabul etmek çok zordur

Haksızlığa uğramak kaçınılmazsa eğer
Kötünün insafına bırakmak büyük hata
Onların hiç mi suçu yok sanki keyfe keder
Değer vermeli "Doğa boşluk sevmez" lafına

Çünkü yaşanan hayat ihtimallerle dolu
Onu öngörmek :Sevmek;ciddiye almak demek
Herkesi kendimize benzetip yanlış yolu
Tercih etmekse : gerçek olanı inkar etmek

Şu gördüğün tepeler özgeci duyguların
Gönüllülerce feyz alındığı öyle bir yer ki
Herkesin ütopya ile gelip aydınlandığı
İlim irfan yuvası kutsal mabet gibidir

Burada öncelikle akıl sağduyu vicdan
Eğitimi yapılır ve istendik davranışlar
Elde edilinceye kadar her bakımdan
İç muhasebesine tabi tuttururlar