Son Nokta Şiiri - Hikmet Hasan Yılmaz

Ne kalem anlar hâlimi,
Ne de mürekkep yeter anlatmaya bu derdi.
Bu aşka bir virgül istedim,
Bir noktayla hasreti bitirdin.

Bizim meselemiz çok farklı bir mesele,
Güvercin gerdanlığı misali aşırı sevgide.
Ben savruluyorken kuru yaprak misali,
Sen rüzgâr oldun, bu aşkı savurdun.

Kabul ettim, ben ilân edileyim mücrim,
Lâkin yüreğimdeki seni silemedim.
Şimdi düşlerken istikbâlimi,
Gözümden akan seni silerek yazıyorum.

Ne zor şeymiş bu aşk;
Özleyip de kavuşamamak...
Bu şiire bir virgül değil,
Son noktayı koymanın zamanı geldi.