Son Nokta Şiiri - Altan İlhan Arslan

Bulutların arasında güneş olsun bir bakış
Bir öfke gibi gelsin gözlere, yeter ki
Adı olsun gözlerin; ya sevgiden ya nefretle!
Hınç dökülsün, razıdır seven dalgasına yenik
Kıyı tutar yüreği aşkına.
Giriftleri delik deşik, mercandır yüreği
Hatırına eriyen ciğerleri ölüyor olsa da
Ölüm gibi kutsaldır, uğruna verilen bu savaş.

Tutulmalıdır mıh gibi, çakılmalıdır eli eline
Tenine yazılmalıdır her hücre, iç gibi dış gibi
Bütüne okunmalıdır adlar, aşk'ta yol uzar
Yol var cennete;
Zarar var kendine, ziyan var!
Tümleşik, yazılınca bütün vakitler;
Son söz aşktır, bilir okuyan!
Düşer aşkı o ilikleri kanayan, duraksızlığın
Kendini sarmış bir kıyametine.

Şiir gibi hecelere bölsem vezinsiz
Ölçüsüz tümcelere saklasam seni
Sahiden düşsem sokaklara bir berduş
Bir avare gibi arasam gölgeler de.
Kırılsam her geçenin varlığından
Gözlerim kıyı tutsa yağmaya hazır
Bulutların, dökülmez kalbimden!
Ölüme terk et beni, sen yaşa! Mutlu kal
Böyle bir aşk için ölünebilir!
Yaratan verir bütün cevapları.
Son noktadır, mermere düşen bir not
Aşkların ıssız kapısından, göçen bilir.