Son Nefesteyim Şiiri - Sedat Kesim

Hüzün bulutları çöker üstüme
Kar yağar yaz günü gecelerime
Akıl sır erdiremem o sessiz gidişine
Nerdesin be vicdansız dön gel yüreğime

Hala aklımdasın kalbimde yerin
Hasretin kurşun gibi son nefesteyim
Geceler zindan bana gündüzüm haram
Sensizlik ezelden kanayan yaram
Gülmez oldu yüzüm bak tutmuyor ellerim
Nerdesin be vicdansız son nefesteyim

Güneş doğmaz oldu benim dünyama
Yokluğunun sonrası gün göremedim
Hiç birşeyin tadı yok varmıyım yokmuyum ben
Nerdesin be vicdansız ölüyorum ben
Yaş değil kan damlar artık gözlerimden
Paramparça bu gönül yıkılmışım ben

Hala aklımdasın unutamam ki
Hançer değmiş gönlümü avutamam ki
Islak kaldırımlarda yürürüm sensiz
Perişan bu halimi anlayamam ki
Gülmez oldu yüzüm bak tutmuyor ellerim
Nerdesin be vicdansız son nefesteyim

Hala aklımdasın düşlerimdesin
Hasretin ölüm gibi son nefesteyim
Gülmez oldu yüzüm bak titriyor ellerim
Nerdesin be vicdansız son nefesteyim

Şiir:

Seni bekliyorum şimdi puslu camların ardında
Soğuk bir kış günü gelipte kapımı çalarsın diye
Buz tutmuş yüreğime aşkınıda getir
Dönelim yine beraber eski günlerimize

Sendin her nefesimde bana hayt veren
Yanımdayken bile özlerdim seni
Sensizim şimdi bak ecel terleri döküyorum
Gelde bitsin bu acı işkence

Nedendir bilmem o gönlün ayrılığı seçti
Gittiğin günden beri kaç mevsim geçti
Sensizlik vurdu gönül kıyılarıma yerle bir etti
Nerdesin be vicdansız bak bu şarkıda bitti