Son nefes verirken geldi azrail,
Böyle emir etmiş bizi yaradan.
Amel defterini ister mikail,
Böyle emir etmiş bizi yaradan.
Yatakta inlerken yanımda durdu,
Terlerimi silip halimi sordu,
Gördüğüm hayaller gözümü yordu,
Böyle emir etmiş bizi yaradan.
Yaşadığım günün sevabı çoktur,
Dünya hayatından umudum yoktur,
Sancılar kalbime saplanan oktur,
Böyle emir etmiş bizi yaradan.
Firsatiyim derim yolcu olanım,
Geldiğim alemde huzur bulanım,
Ruha okunan duayı bilenim
Böyle emir etmiş bizi yaradan.
Kayıt Tarihi : 17.2.2014 07:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Duyar](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/02/17/son-nefes-aninda.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!