Son nakaratım Şiiri - İbrahim Özdemir 2

SON NAKARATIM

Göz pınarlarımdan mendilimi ıslattım,
Denizini ovan bilip dibinde konakladım,
Vurgunlar yiyip divan perese şehrinde bulundum,
Suskun ve acılı kelimelerimin,
Dudaklarımın kurumuşçasına sana susamış,
Bazen boş ıssız dağın dik yamaçlarında,
Dağlara hükmetmeye çalışan sümbül çiçeğimsin,
Her gülüşün eşsiz
Ucu bucağı görülmeyen çölde,
Unutulmuş çeşmenin yanı başında bir selvisin,
Her söyleyişime hiç deyip,
Ben sende olmayan benliğimin sevdası,
Anlayamıyorum nasıl gittiğini,
Yalnızlık girdabına,
Alışacağım hayalim mutlu gecelerin belki de bir ümidine,
Başkada çıkış yolu yok,
Artık heheyler cümbüşünün son imgelenmiş hecesi,
Azıcık ümidin partisindeki dansın ehil faslı,
Öncesinden mutluluk tesellilerin
Azıcık kalmış benliğimdeki neşesi,
Dağlanmış yüreğimde,
Geçmişten teselli son nakaratımsın,

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR