Son Mevzu Şiiri - Burak Oluroğulları

Taze bitmiş romanların kapakları nasıl bu kadar zamanda toz tutar,
Kalbimin ıssız asfalt yollarında
Son günlerde yine çatlaklar oluştu
Suç bende olsa gerek ki, ne yaptıysam alamadım seni senden
Eski mutluluklarının ardına saklanarak bakıyorsan şimdi ki bana
Solmuş bir menekşenin yapraklarını yeşertemezsin.
Bari ilk yardımı sen yapsaydın!
Böyle beni bir başıma daha başından ulu ortalıkta bırakıp
Ne bu acele ey sevdiğim.
Sokaklarımın adı yok karanlığı var
Seni kocaman sevmeye buz gibi olmuş kalbimin ısrarı var
Razıyım yanımdayken ağlat beni
Yastığım, yatağım, avuçlarım dolsun göz yaşlarımla
İlk değil bu tarumarlık canımın pazar meydanında
Öyle bir dert ki ne nefes aldırıyor, ne gözlerimi açtırıyor
Her gecesi bitmeyen sabahta hep aynı...
İnsan gündüz ışıkları açıp geceleri kapatır mı?
Çok daraldım çok düşündüm
Tek suçlu muydum ben
Daha ellerini tutmadan
Gözlerini okşayamadan
Neden bu kaçış ne bu acele...
Baharımın adı kalmadı son mu yoksa ilk mi?

28 NİSAN 2001