Son Mertebesindeyim Şiiri - Mehmet Tekmen

Bitmeyen yolculuktan,yorgunum bitab haldeyim.
Maziyi istikbale,bağladığım gündeyim.
Bil ki uzak değilim,her şeyimle sendeyim.
Varılmayan menzilin,eşiğinde bendeyim.

Hakikat hayal imiş,kaybolup gitmiş geçmiş.
Âleme örnek diye,dünyada kimi seçmiş.
Yolu gösteren rehber,ışık tutan bir eser.
Varsa çıkarsa eğer,yoluna halılar ser.

Geçip gitsin seneler,isterim dokunmasın.
Dünya meşakkat yeri,hiç adım okunmasın.
Varlık önemli değil,düşünce de geçici.
Alıp götürsün beni,sonsuza bir çekici.

Yaşamanın nedeni,sebebi şu an benim.
Ne kadar dayanacak,bu yıpranmış bedenim.
Bırakıp gitmeliyim,rasgele uzaklara.
Aldırmamalı artık,kurulmuş tuzaklara.

Kuş uçmaz kervan geçmez,yol yok iz yok bu yerde.
Sığınıp korunacak,barınacak yer nerde.
Bulunmaz bilinmezler,meçhuller içindeyim.
Soruyorum kendime,şimdi ben neredeyim.

Sormayın talihimi,büyük azablardayım.
Duyulmaz ki feryadım,şimdi uzaklardayım.
Bilinmez bir diyarın,bilmem neresindeyim.
Hatıra yüklü ömrün,son mertebesindeyim.