Dayanmıştım kendime
Güz yakıcılığının her tenhasında
Yeni bahara merdivendi en son güz
En son tutuşan alevdi merdiven
Toplamıştım damarımda sevdayı
Gözlerden uzak bahar için
Mesnetsizdim avare bakışlarla
Bilmezdim hayatın debisinden akışkanlığımı
Merdivenler taşırdı beni
Matrakların sahnesinde
Boy boy cellatların ellerinde
Görebiliyorum artık ellerimi
Yürüyebiliyorum artık
Merdivenle yürünmeden tenhalık
Kapılarla saçılmadan en son ışık
Eylül 2005
Kayıt Tarihi : 8.10.2006 12:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!