Son Mektup Şiiri - Özdemir Aydın 2

Sana tuttuğum kiraz dalından,
Güneşi öpen yaprak aralarından,
Umudumu deviren rüzgarın uğultusundan,
Kanadımı kıran mavzer sesinden bağırıyorum.
Her gece ölüm sancıları çekerken,
Canımı dişime takıp seni yazıyorum,
Bu son mektubum....

Aynaya baktım uzun uzun,
İçimdeki cam kırıklarını sordum.
Uçuk kaçık düşlerimi,
Anlamsız gülüşlerimi,
Uçurumlarda açan çiçeklerimi sordum.
Dilden özge manalı,
Bir fiske acı sözün açtığı derin yarayı sordum.
Muhatabı edildiğim bir vicdan davasının,
Mahkeme kapısından kovulduğumu sordum.
Canımı dişime takıp seni yazıyorum,
Bu son mektubum....

Topla benim şiirlerimi,
Yarı silik mektuplarımı,
Meczubi sözlerimi,
Deste deste başak olsun.
Şarkılarla süsle,
Biraz hüzzam, biraz nihavend olsun.
Ben, ağacım
Filizlerim de çocukluğum,
Beni kesme.
Onları anasız, babasız bırakma.
Açma papatya ,
Yaşamadığım cocukluğumu yüzüme vurup durma.
Canımı dişime takıp seni yazdığım
Bu son mektubum.