uçup gidiyor
bir yığın hüzün bırakarak geride
kanatların yarısı yoluk
ayakları yaralı.
aman avcı yaman avcı
vurma beni
ben anamın bir tek kuzusuyum
ellerin değmesin ansızın tetiğe
senin de vursalar yavrunu
asi olup dağ başlarına çıkmaz mısın? ...
uçup gidin
insan hükmünün yetişemeceği
dağların doruklarına
yeniye sakın gelmeyin
tatlıysa yaşamak
insanlar ne kadar uygar olduk deseler
vahşiliklerinden bir şey kaybetmezler hiç
en büyük eğlenceleridir
vermedikleri canı almak
uçun kuşlar
yeniye gelirseniz
ya da bir başka yıl
yok olmaya mahkum nesliniz
nereye baksam yuvalar boş
hani gelmedi bu yıl leylekler
kelaynakların dönüşü hiç olmadı
son kuşlar bunlar
belki buralarda son kanat çırpınışları
kolay değil koca denizleri aşıp gelmek
gündüz gece
üstelik ölüm fazlaca yakın buralarda
azrail tayfalar çıkarmış yollara
güçsüzlerin tez canını almak için...
Kayıt Tarihi : 12.8.2007 21:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Pablo Neruda'nın kuşlara seslenişini anımsadım..
Şili'li devrimci şair aynı zamanmda bir doğa tutkunudur.. doğaya ve kuşlara aşırı düşkündür.. Kuşların özgürlüğüne bağlar gönlünü.. insanın özgürlüğünü de kuşların özgürlüğünce bekler.
Doğanın en acımasız varlıkları olarak insanı görmüş olmanız ne kadar gerçekçi..
Sizleri sevgiyle selâmlıyorum.
TÜM YORUMLAR (1)