Son Kuşlar Şiiri - Mehpare Gökçe

Bir komşumuz vardı.
Adı Anna!
Sırtında bohçası,
Ağzında yaşmağı,
İğne-iplik satardı.

Kocası Sarkis,
Hiç yerinden kalkmazdı.
Sabah akşam
Süpürge yapardı.

Köyün tam ortasında,
Derenin kenarında,
Topraktan göçleri,
Bir taşımlık yükleri vardı.

Tavan silinecek Anna!
Baklava döşenecek Anna!
Bebeğin göbeği kesilecek Anna!
Koşardı garibim,
Boğaz tokluğuna...

Bir şeyler oldu çocukluğumda.
Fazla geldi Anna,
Nedense Kıbrıs Harekatı'nda,
Doğduğu topraklara...

Sessizdiler, sessizce gittiler
Adı batasıca İstanbul'a! ...
Dağımızın çiçekleri,
Toprağımızın yetimleriydi
Sarkis ile karısı Anna...

Ne zaman baksam kapı arkasına,
Sen kaldın hep aklımda.
Ah bir çözülse o süpürge;
Yürekler bir bir dillense...
Bütün sır sende Sarkis Amca!

Son kuşlardı,gittiler.
Onlar da bizi terkettiler.
Sökük kaldı düğmemiz,
Sökük kaldı yüreğimiz! ...