Son Kurşun Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Zor mu geldi kalbinde bana sevgi saklamak
Yakıp gittiğin yeri dönüp bir kez yoklamak
Değil sabaha kadar seni öpüp koklamak
Seni sarmam imkansız
Düşlerimde incitsem günlerce uyuyamam
Sana değil, saçının bir teline kıyamam
Yıllar sonra dönsen de 'nerde kaldın' diyemem
Seni kırmam imkansız

Gittin
Sen ardında koca bir ben bırakıp gittin
Elimi yüreğime dili dudağıma mıhlayıp da gittin
Gittin
Şarkılarda gitti seninle
Şiirlerde
Oysa
Beni sevdiğine inanmıştım
Hayatımda ilk defa birine güvenmiştim
Sen güvenimi hiçe saydırıp da gittin
İhanetin yapıştı dudaklarıma

Susturdun tüm kelimelerimi
Şimdi yataklara attığın bedenler kadar kirlisin
Gittin
Gözümde bir damla yaşı düşürüp de gittin
Sana gitmek bana beklemek hiç yakışmadı
Beni benden alıp da gittin

Oysa dilimle dudaklarım arasında milyonlarca aşk şiiri doğurtmuştum
Tüm kelimesizliğime inat
İlk okula giden çocuk gibi harf harf hecelemiştim aşkını
Onlar ali topu at derken ben yar demeyi öğrenmiştim
Sahi yar neredesin
Hiç mi aklına gelmiyorum
Hiç mi kanamıyor vicdanın
Ben sana yar derken sen bunu ne anladın da gittin
Oysa gitmek için bahanelere gerek yoktu
Bahanesiz de gidebilirdi insan

Şimdi avuçlarımda ihanetinin izleri
Beynimde belli belirsiz çığlıklar
Odama evime hatta yaşadığım şehre sığamıyorum
Ağır geliyor yaşamak hırkası
Doldurdun ihanetle yürek silahımı
Ve çevirdim o kirlenmiş bedenine
Şimdi söyle sana mı sıkayım son bir kurşunu
Yoksa kirlettin aşkıma mı
Hanginiz daha çok hak ediyor ölümü
Hanginizin vicdanı daha kara

Senin gidişin mi daha çok yaralar beni
Yoksa benim bu aşka sıkmak istediğim o son kurşun mu
Var sen ver kararını
Sen öldürdün beni
Bende sıktım son kurşunumu
Hadi sana uğurlar olsun sevgili