Son Kesenim Şiiri - Şükran Günay

İlk „anne“ deyişini, koşarak gelişini
Seccadede benimle, namazı kılışını
Sureleri okulda, su gibi bilişini
Asla unutur muyum aydınlık günüm oğlum?

Vatanımdan getirdim, önlük ve beyaz yaka
Başarınla övündüm, şükürler ettim Hakk’a
Gurur duydum seninle, yüzüne baka baka
Biriciğimsin benim, şerefim şanım oğlum

Sevilen sayılanım, yaşamın başındasın
Aranan sorulanım, yirmi beş yaşındasın
Kötü huyla kem sözün bilirim dışındasın
Yolların açık olsun, noksansız yanım oğlum

Yaradan’dan emenet, hediyemsin nur yüzlüm
Severim ve korurum, yavrumsun ela gözlüm
Dünyalara değişmem, evladımsın er sözlüm
Hiç şüphe duymuyorum, cömerttir benim oğlum

Çalışanlar kazanır, bildiğim tek şey varsa
Ulaşır emeline, insan dürüst yaşarsa
Kanaat sahibi ol, sakın yönelme hırsa
Başarırsın inşallah, sonsuz güvenim oğlum

Büyümek ve okumak, sana da kısmet oldu
Küçücük bebeğimdin, zihnin bilgiyle doldu
Bu garip anacığın, seninle huzur buldu
Esin, övünç, kaynağım, ufkum ve yönüm oğlum