On dört yıl oldu.
Belkide her yıl bugün
Gözlerim yaşla doldu.
Ve tam on dört kere yeni baştan
Yüreğim kan ağladı.
Ne aydınlanmaz bir karanlıkmış bu!
Daha kimleri
Başka hangi yiğitleri
Kaybederiz bu yolda bilmem!
Olsun bakalım!
Bilmesem de biz
Biz onları yaşatacağız.
Ve kesinlikle unutturmayacağız.
Belki birileri kararlıdır
Bizi tekrar,tekrar öldürmeye.
Kanımızın son damlasına kadar
İşte biz de
Biz de yaşatmaya
Ve yaşamaya kararlıyız.
Ve bu bizim
Son kararımız.
Duysun bu sesi cümle,alem! ..
(24.01.2007)
Kayıt Tarihi : 27.6.2007 01:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Uğur Mumcu'nun anısına...
![Ozgur Karatekin](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/06/27/son-karar-5.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)