Son Islık Şiiri - Kağan İşçen

uzun çığlığını anladım
kış
kısa konuştum seninle
susarak uzun
işte ömrümün fırsatı
akşam bulutları çökerken
isli
uzun kırgınlık
kısa
ölüm

tüm üşümeler
nikahlı gözyaşlarıyla
evlerin sislerle bizi aldatmışlığı
kısa ve de uzun
içlenmişiz akşamla
akşam bitmesin
saklasın gözlerimizi tümden karanlık
evler şimdi baskın
pencereler uğunuyor çaresizliğine
yiten batışın
işim gücüm bu benim
perdelerin yüzüme kapanık
yalnız benim yüzüme
bana değil hiçbir
meçhul sokaktaki son ıslık

artık gelmeyeceğim
hiçbir akşamına
aydınlığının
tek varlığım
ceplerimi doldurduğum
bu keskin karanlık
yalın ağlayışlı
avuçlarından su içerek
uzun ve de kısa