Son İnsan Şiiri - Eminnur Acar

Ne günlere kaldık
Ölümlere alıştık
Acılara kandık
Taş kesildik
Robotlaştık
Her ne varsa kanıksadık

Kötüleri gördükçe eve kapandık
Yalnızlığa alıştık
Can derdinde insanlık
İnsan mı kaldı, iyileri yerden kazıdık
Önemini yitirdi dünya, uzaya göz diktik

Bizler güzel yaşadık
Aşık olduk, sevdik sevildik
Kırlarda koştuk başımıza çiçekten taçlar taktık
İyiler gitti üçer beşer yalnız kaldık
Yalnızlığa alıştık

Bizden sonra tufan, kim kime tum tuma
Akrabalar akrep oldu
İnsan, yalnızlıkta sefa buldu
Kendi kuyusunu kazdı
İnsanlığa yazık oldu

Çıkar uğruna heder oldu dünya
Can mı dayanır buna?
Canları geri mi çekiyor Huda
Robotlara mı kalacak dünya?
Galiba!