Son İnsan 2 Şiiri - Eminnur Acar

Bir zamanlar insanları sabun yaptılar
Şu günlerde fabrikalarda gübre yapıyorlar

Her ölenden sonra düşünürdüm
Şu karşıki çam ağacı hangi atamın nüvesinden
Atam oradan mı dirildi diye!

Her neye baksam canlı
Taş bile kuma dönüyor,kumdan cam
Kumdan şifa oluyor

Lüzumsuz yok yaratılan
Her şeyi hazır bulduk, şükür etmesini bilsek

Babalar kızlarını, Anneler oğullarını severmiş farklı
Eksik yanlarımızı biliriz aslında

Toprak suya hasret insan yeşile
Yeşil güneşe hayran, çevirir yönünü o yana

Gelecekte haplarla beslenip
Şekil değiştirecek ,bu günkü şeklimize gülecek miyiz

Değişim çağına tanıklık ediyoruz
İşimiz zor gibi

Ölene üzülemiyor, doğana sevinemiyoruz
Duygulara yer kalmadı, Robotlaşıyoruz

Robotlar devri başladı çoktan
Korkarım, dünyada yaşayan son nesil olmalıyız!