Son İlkbahar Şiiri - Gölgesiz Şair

İnsanlar ikiye ayrılır:
Bölenler ve bölünenler diye.
Ne bölünen olacaksın paramparça
Ne de bölen.
Kendin olacaksın.
Kendin olabildiğin kadar özgür
Özgür olabildiğin kadar yalnızsın.
Yalnız olabildiğin kadar âşık
Âşık olabildiğin kadar zavallısın
Tutunabilmelisin
kanatlarına kuşların
Uçabilmeli, uçurabilmelisin.
Ne sınırlar sarmalı seni
Ne de sen sınırları.
Engin denizlerde tek bir kum tanesi gibi
Mavinin en derininde kendin olacaksın.
Kendin olabildiğin kadar özgür
Özgür olabildiğin kadar yalnızsın.