Son Hikaye Şiiri - İbrahim Yay

Başlığa aldanmayın, daha neler yazacağım neler...
... Belki de... Belki de bu yazdığım son şeylerdir farkında olmadan.
Sanki intihar edecekmişçesine, öleceğimi görmüşçesine hatta artık hayatımı bitirmişçesine bekliyorum ölümü...
Son dediğin ölüm değildir ama...
Ne sen ne ben buna inanabiliriz yaşadıklarımızdan sonra, keşke farklı düşünceler ve muhteşemlikler adapte edilseydi ruhumuza fakat biz bunları gördük bunları yaşayacağımıza inanıyoruz.
Her şeye rağmen ben, yine de bu duvarlarla çevrili etrafımızı parçalayıp, özgürlükle yapabileceklerimizi ve yaşayabileceklerimizi seçebilmemiz için uğraşıyorum.
Zahmetli, bir o kadar da yorucu.
Değer mi bilmiyorum hatta çok gereksiz bile geliyor bazen.
İnsanlar halihazırda her şeyden memnun neredeyse.
Kötü olan da bu işte, daha iyisi varken elimizdekilerle yetiniyoruz, yetinmeye çalışıyoruz.
Kimsenin hayatını değiştirmek istemem zaten değiştiremem, bunu siz yapacaksınız.
Kimse sandığı kadar özgür değil halâ...