Son Hayal Şiiri - Ziya Avni Yanık

Güzel bir bahar sabahı
Yağmur yıkamış bizim bağı
Dallardan dökülen damlaları
Bakire gözyaşları
Güneşle parlayan bu kıymetli taşları
Yanağında görmek yakışırdı

Bugün kavuşacağız sonunda
Muhakkak süslendin bana
En güzel elbisenle karşılarsın beni
Yeni açmış gül gibi

Vardığımda baba ocağına
İndim istasyona
Gözlerim seni aradı
Açan çiçeklerin kokusu ciğerimi yaktı

Uzun yıllar sonra
Buluştuk sonunda
Ben üstü açık mezardayken hâlâ
Sen çağırdın beni buraya

Bağrım parçalanmıştı
Hekim yarama dahi bakmamıştı
Değiştiren bandajımı
Hatrımdan çıkmayan yansımandı

Sonunda kurtuldum cehennem çukurlarından
Akmayan iki yaşım gözümden
Başlattı bahar yağmurlarını şimdiden

İstasyona vardığımda
Koşup atladın boynuma
Gözyaşların döküldü omzuma
Sevimli dudakların değdi kulağıma

Ve var gücünle bağırdın ciğerlerini yırtarcasına
"Süngü tak!" dedin bana
Yağmur altında