Son Hatıra Şiiri - İzzet Selçuk Cumaoğlu

Yorgunluğu benim kadar bilmezsin,
Şarkıları yürekten hiç dinlemedin ki,
Sevginin özüne inmedin ki hiç.
Sen benim kadar sevemedin,
Yorgunluğu benim kadar bilemezsin.
Kaç gece karanlıkla örtündün,
Kaç gece kucakladın yıldızları,
Kaç gece hayal kurdun
Hayal kurmayı bile bilemezsin.
En son ne zaman söyledin sevdiğini
Yürekten.
Kaç kere ürperdin?
Kaç kere tebessüm yerleşti dudaklarına
Düşünürken.
Sen düşünmeyi bile beceremezsin.
Hangi şarkının
Aşk nağmelerini söyledin en son,
En son hangi şiir okundu kulaklarına
Sana yazılan.
Sen şiir bile dinleyemezsin.
Kim seni kitaplaştırdı,
Kim şarkılaştırdı seni
Yüreklere fısıldanan.
“Kimse, seni benim kadar sevemez” deseler de
Aldırma sakın,
Sen kalplerde sıkılır, bunalırsın.
Benim gibi kaç sevdalı tanıdın
Kaç Mecnun’a Leyla,
Kaç Ferhat’a Şirin oldun
Kaç yangına su serptin ki?
Sen, yüreğimin yangını
Son hatırasın içimdeki külde kalan.