Son Hatıra Şiiri - Hanifi Küpeli

Karıştı işler yine bir kördüğüm
Rüyalar kabus oldu gördüğüm
Kabustan uyanıyorum her gece
Sayıklıyorum ismini hece hece
Yeni yeni hayallere dalıyorum
Kendi içimde kala kalıyorum
Tek dostum sadece duvarlar
Duvarlarsa karanlığa yuvarlar
Biliyorum yanımda yoksun
Ellerim ellerinden yoksun
Söylüyorum seni her sözde
Arıyorum gözlerini her gözde
Şarkılarda ismin geçiyor
Kulaklarım ismini seçiyor
Sokaklar daima boş
Bense her gece sarhoş
Özlüyorum kadife sesini
Rüzgar getiriyor nefesini
Arıyorum arıyorum seni her yerde
Mutluydum düşmeden önce derde
Yaşamamın nedeni bu dertti
Sensizlik beni derbeder etti
Özlemini çektiğim sadece sen
Keşke yeniden gelebilsen
Bu deli gönül seni özler
Seni arar bu yaşlı gözler
Söylemeye halim kalmadı dinle
Hasretimle biraz da sen inle
Bu sana yazdığım son hatıra
Okundukça belki gelirim hatıra