Nazlı Yar Şiiri - Hanifi Küpeli

Özlediğim günler kadar uzaksın
Sevipte söyleyemediğim kadar yakın
Duygularıma dokunma dokunma sakın
Çünkü sen orada tutsaksın

Bir lokma olsun yiyemiyorum
Geziyorum tek bir başıma
Artık kavuşsaydım eşime
Seviyorum bir türlü diyemiyorum

Gidiyorum artık bu diyardan
Unutmuşum küheylanı,sazı
Geçiriyorum içimden şu sözü
''Nasıl ayrılırım nazlı yardan? ''

Sesin hala kulaklarıma vuruyor
Bir içimi bir seni dinliyorum
Geriye baktıkça ben inliyorum
Sanırım birden kalbim duruyor