ela,
ruhumun son haykırışları bunlar
adım seslerin gibi
öyle hızlıca uzaklaşanlardan
ve âle,
eminim sen de ne idüğü belirsiz olanlardan
öyle ruhu prangaya vuranlardan
tanımasam, ismine ne güzel uyardı
şu esrik ve rüzgarlı kafayla sana yazdıklarım
seni tanımasam
inan ismin zannederdim her sözünü
öyle özümü bağırıp çağıranlardan
anlamış değilim seni tanıyor muyum
yoksa sırf pencere kenarımdaki keyfi
kaybettiysem ve yere saçılan yüzleri
unuttuysam ve, ve..
belki biraz ağlayabilmek için
yok miktarda da anlayabilmek
ve hâlâ anlamış değilim
ten'den eksilen son sözlerimle
umarım âle,
gölgesi kollarından serin bir sokakta
seninle sarmaş dolaş tanışabilirim
erdem
18ekim2022
Berat AydınKayıt Tarihi : 18.10.2022 17:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!