Son Gülüşüm Şiiri - Muammer Gündüz

Geldim, emanet yüreğimi toprağa gömerek
Yıldızları yastığımın altına bıraktım bu gece
Mutluluk yine başka bahara ertelendi
Gülümse, bu benim son gülüşüm
Bir daha göremezsin böyle bir tebessüm
Şaşırma! unutulan varlığıma gülümsüyorum
Geldim, düşlerimi geceye satarak;
Sabahı avare bir gezgine bıraktım.
Gün harmanlanmışken başka bir diyarda;
Gülümse ben kendimi geceye bağışladım
Son defa bak biçare yüzüme;
Umut orda bir yerde
Sevdayı çiz yüzüme sevgiyle, unuttur ah ile geçen yaşamımı
Kederimi sök at donuk bakışımdan, gücün yeterse!
Titreyen ellerimden anlarsın hayata tutunma telaşımı

Bırakma ne olur beni benimle
Savaş açtım kendi benliğime
Düşlerin kuralı yok!
O zaman bir düş kur benim için;
Mutlu bakışlar olsun tüm insanlarda,
Ay bile gülümsesin dünyaya,
Yağmur güneşle yağsın yeryüzüne,
Gülümse bu düş bizim olsun
Irmaklardan sevgi boşansın sonsuza uzanan,
Ne olur uyandırma bu düşten.
Bırakma ne olur beni benimle
Gözyaşı yerine umut aksın gözbebeklerinden.

Geldim, baharın adını yalnızlık koymuş doğa
Yanılmamış bu mevsim yalnızlık kokuyor
Gökyüzüne yazılmamış sevdalar daha
Nikahlar kıyılmamış sevenlerin duasıyla
Geceye çıkar bütün akşamların sonu
Sorma, benim her anım geceye mahpus
Sanki azap bezenmiş tüm mevsime

Geldim, şafaklarım doğarken yerle yeksan oldu
Umut gözlerimi açtığımda kayboldu
Gülümse, bu benim son gülüşüm
Bir daha göremezsin böyle bir tebessüm
Usulca yaklaş ürkütme bakışımı
Titreyen ellerim anlatır yaşama tutunma telaşımı

Geldim, ücra köşelerinde sevgi unutulan zamandan
Yaşam diyorlar adına, hayat diyorlar, evren diyorlar, dünya diyorlar…
Adı konulmamış rüya bu, her zerresi hüsran
Şaşırma, ayakta kaldığıma inatla
Kaç kez kaybettiğimi sana anlatamam
Unutma bu benim son gülüşüm
Bir daha göremezsin böyle bir tebessüm.