Son Gidişinin İzleri Şiiri - Taner Muzoğlu

Gecenin karanlığı,
Eklenir içimdeki hüzne.
Karanlık sırdaşım,
Kaldırımlar yoldaşım olur.
Bir geçsen geçtiğim yollardan,
Bir kere olsun
Hapsolsan o karanlıklara,
Anlardın halimi...

Bazen nefret oluyorsun dilimde.
Bazen ise mutluluk gözlerimde...

Dalgalarını kıyıya vuran bir deniz misali,
Vuruyorum cümlelere nefretimi.
Satır satır tüketiyorum.
Döküyorum iyice içimi.
Ellerim havada,
Teslimim mutluluğa.
Al mutluluk ne yaparsan yap beni!

Dilimdeki nefret bitince,
Mutluluk başlıyor gözlerimde.
Gülüyor yüzüm,
Uzak duruyor hüzün.
Biraz mutluluktan sonra,
Bir gidiş sahnesi daha!
Gözlerimde yaş,
Mutluluk akıp gider
Gözlerimden yavaş yavaş...

Gözyaşlarım uğurlar seni.
Giderken ''kendine iyi bak'' dersin.
Sanki sensiz kendimi biliyormuşum gibi!

O son gidişinin izleri,
Hala etkisini sürdürür kalbimin üzerinde.
Sensiz mutluluk harammış gibi,
Sen nefreti bırakırsın bana her gidişinde!