Son Gidiş... Şiiri - İbrahim Ethem Bingül

Bavulumda sana yer yok sevgili
Burada kal!
Yüreğim kadar yorgun şehirde
Ben gidiyorum sevgili...

Yanıma iki tek sigara bile alamıyorum
Üzerimde, senden kalma yırtık yalnızlığım
Ayaklarımda tükenmiş dermanlarla
Gidiyorum sevgili...

Bavuluma sıkıştırdığım bir parça hüzün
Bir avuç göz yaşı ve kancık sevdalarla
Gidiyorum sevgili
Sen gözümdeki yaşa aldırma...

Adresi, Hasret Sokak numara 7 diyemem
Boğaz'da dertleşelim gel, diyemem
Bir kahve içeriz, martılara ekmek atarız, diyemem
Ben yanımda seni götüremem sevgili...

Bavulumda sana yer yok, sen kal
Olduğun gibi değil, olmanı istediğim gibi
Arkama bakmadan, elveda demeden
Hele,' asla'yı, keşke'yi ' söze hiç katmadan...

Gidiyorum sevgili
Yalanları, aldatmaları, arkadaşları
Islak gözlerindeki sahte bakışları
Hepsini sana bıraktım, gidiyorum...

Kazalar yalnız trafikte olmaz
Yangınlar yalnız evlerde çıkmaz
Kalbimdeki yangınlarla, yaralarla gidiyorum
Derman olma, beklemem; kal desen de dinlemem...

Ben gidiyorum sevgili
Hiç olmadığın kadar özgürsün artık
El sallama, yine gel deme
Bir daha yollarımı sakın gözleme...

Yalvarma bana sevgili
Bavulumda sana yer yok
Tükenmiş aşkımla, umutlarımla gidiyorum
Beni sakın bekleme...

Gidiyorum sevgili, mahzun olma
Bu yolculukta tek kişilik biletler
Oradan geriye dönmemiş hiç gidenler
Son isteğim, son dileğim iyi ol, yeter

www.iebingul.com