Son Gazeller Şiiri - Kadir Ünlü

Gezdim dolaştım bugün,
boş caddelerde.
Selamlaşarak,
Nevale arayan sokak köpekleri ve kedileriyle çöplerde...
Oturdum serip ıslak bank’a,elimde ki gazetemi...
Kırıntılar attım simidimden kumrulara,
güvercinlere.
Baktım umutla gözlerine,
Sürüyle üşüştükleri kırıntıları,
kapış kapış yerlerken.
Yem uzattım bir kumruya bilhassa,
Bekledim;
Senden bir selam,bir haber verir belki diye,
Ama nafile...!

Dökülürken son baharın son gazelleri.
Yorgun ve hüzünlü yüzüme kar taneleri,
Takılırken bazıları kirpiklerime,
Sana takılıp kalan kalbim gibi...
Erken indi kış akşamı,karardı hava,
Varıp gideyim evime...
Kalbimde sensizliğin kurşunu,
saçlarımda ve omuzlarımda kar.
Önümde yürünecek karla kaplı uzun kaldırımlar var.
Demleyim çayımı,
Sarılayım kağıda kaleme,
Bir şiir yazayım sana,yağarken lapa lapa dışarıda kar,
Kar gibi eriyen,umutsuz aşkımız için.