Son Elveda Şiiri - Sadetdin Yüksel

Geldi ilk olarak hacı arkadaşın tek başına
Basmıştı seksen belkide seksenbeş yaşına
Diyerek şükür beni onun yanına kavuşturana
Başladı Sâlavat-ı Şerife'ye ve Sâlavata

Birden ev doldu taştı gelenlerle ardı ardına
Herkes Yetişmek İstiyordu Huri hanımın kırkına
Sanki kimse gelmez diyenleri kıskandırırcasına
Hiç oturacak sandalye kalmadı etrafta

Hocalar coştukça coşuyor
Çocuklar babaannelerinin odasında çok mutlu oynaşıyor
Kamera çekiminde kırmızı gülller oluşuyor
Ya Rab annem ne kadar mutlu oluyor

Rabbim bu nasıl bir şeydir ki ısınmaz denilen ev ısındı
Kalorifer petekleri sıcaktan sanki ateş gibiydi
Annem mahçup olmayı hiç ama hiç sevmezdi
Evi ısıtan şey sanki verilmiş ilahi bir emirleydi

Bir tarafta vazondaki karanfiller
Diğer tarafta kırkına gelenler
Dağıtıldı çiçekler birer birer
Mutlu olsun diye tüm sevgililer

Aldığımda bir demetti karanfiller
Allahım bitmez mi bu dağıtılan çiçekler
Aldılar gelenler gidenler çiçeklerden birer birer
Sanki tekrar bitiyor yeniden çoğalıyor, açıyordu karanfiller

Piden çok lezzetliydi aşuren ise bir o kadar güzeldi
Herkes yerken birbirine söyledi
Ne azdı ne de fazla
Yapılmıştı tam ayarında ve de kararında

Bulutlu ve kapalı, yağmurlu havada
Birden güneş parladı salonunda
Bir tarafta güneş diğer tarafta yağmur başladı yağmaya
Döktü sevinç gözyaşlarını ağlaya ağlaya

Ey Huri meleği biz yapmaya çalıştık yapılması gerekeni
Çağırdık tüm seni sevenleri
Yaptığımız neydi ki senin sevmenin yanında bizleri
Ruhun Şâd olsun ebedi