Son baharın bitimi, son yaprak işte,
Hüzün kemanı, ağır bir ağıtın sesi,
Yürek mi çıplak, ellerim mi ayazda?
Gün gelir dizginsiz zaman geçer, yanılgı içi.
*
Yüzümde, soğuk bir sonbaharın günü,
Kuru gönül dalları, ucu kendime acılı,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta